Stuur je recensie betreffende Voetstappen zonder Echo naar ejrieksen@gmail.com.
Henk Boerma schrijft op vrijdag 7 januari 2022
[...] Het is een boek dat je aandachtig moet lezen, want er staat ontzettend veel informatie in. Over de grote hoeveelheid documenten etc. die jij hebt moeten verzamelen en hebt moeten lezen, heb ik grote bewondering. Ik vind het een schitterend boek. [...] Voetstappen zonder Echo is een boek dat een ieder die belangstelling heeft voor de Napoleontische tijd in Nederland, zou moeten hebben en lezen.
Nina van den Broek schrijft op 24 november 2021
'Voetstappen zonder Echo ligt hier permanent op mijn bureau en ik lees er veel in'.
Mars et Historia, Nederlandse Vereniging voor Militaire Historie, jaargang 55, nr. 4, 2021, p. 41-43, recensie door Ed Coumans.
Zoals hij dat in zijn hele boek doet, beperkt Rieksen zich niet alleen tot de jagers, maar neemt hij het hele Hollandse leger onder de loep. Zeker voor de veldtocht van 1806 en 1807 is dat een aanvulling op de bestaande literatuur. Want tot nu toe is over het Hollandse aandeel hierin niet veel geschreven en in de internationale literatuur is het hooguit een voetnoot. (...) De dissertatie van Evert Jan Rieksen is een dikke pil en ook nog eens gedrukt in een tamelijk kleine letter. Het boek is zeer gedetailleerd.(...) Voor geïnteresseerden en onderzoekers vormt Rieksens boek dan ook een rijke informatiebron. Een aanwinst voor de Nederlandse literatuur over de Napoleontische tijd.
'Heb je boek grotendeels uit', schrijft Leo Tobi uit Zutphen op 19 februari 2021
Je 'eerbetoon' boeide me, heb 385 aantekeningen gemaakt en elke dag een stuk of vijf pagina's gelezen.
De illustraties waren erg prettig, de titelpagina + vormgeving van het boek 'alleraardigst'.
Muziek was inderdaad een warm onderdeel van je boek, heel prettig die signalen in notenschrift op een gegeven moment.
Veel dank voor de beschikbaarstelling en je vertrouwen ermee vooral.
Ik denk dat ik het niet voor het laatst ingekeken heb. Het is ook wel heel goed leesbaar qua woordkeus en zinsopbouw; vind die heel sterk bij jou passen.
Recensie door Jan de Vrijer van 23 januari 2021 in 'de Winterwaranda' 2e jrg, nr. 2, het contactpunt van de rondleiders van jachthuis Sint Hubertus op de Hoge Veluwe.
In de vorige Winterwaranda heb je kunnen lezen dat Evert Jan Rieksen een proefschrift heeft geschreven ter verkrijging van de graad van Doctor in de Letteren, verleend door de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Vrije Universiteit te Amsterdam.
Ik heb het lijvige werk gelezen en ben onder de indruk van de vele feiten en gebeurtenissen die Evert Jan in dit lijvige boek samenhangend beschrijft.
Wat weten we eigenlijk van de Bataafs-Franse tijd, van de Franse overheersing, van 1806-1814, toen onze voorouders Fransen werden? Wat weten we van de vele jongemannen die , vrijwillig of niet, op moesten trekken naar Moskou?
Evert Jan werd getriggerd doordat een verre voorouder, Rikkert Rieksen, die diende in het leger van Napoleon. Evert Jan heeft gedetailleerd geschreven wat dat dienen betekende voor hem en zijn makkers in het regiment, de ontberingen en het geluk dat hij het er levend van afbracht en tenslotte veldwachter werd in Ermelo. Vele details over de arbeidsomstandigheden, de functie van de muziek bij het marcheren en nog veel meer kan je vinden en lezen in dit boek.
Het is geen boek dat je lekker ontspannen op een koude winteravond even uitleest (413 blz en nog zo’n 222 bladzijden bijlagen: maar ja daar is het tenslotte een dissertatie voor), maar wel een boek dat je ogen opent voor een tijd en omstandigheden die wij niet kennen. Nooit eerder werden de omstandigheden van deze mannen zo gedetailleerd beschreven.
Als je het leest gaat het je voorstellingsvermogen te boven. Levend in het hier en nu besef je dat alle tijden met elkaar samenhangen: het leven in de Franse tijd, nu in de ontregelde wereld door een simpel virus of de tijd waarin Anton en Helene leefden.
Een van de leden van de promotiecommissie benoemde het werk een “monumentaal proefschrift”.
Dit is bepaald geen understatement.
E.J. Rieksen geeft betekenis aan Voetstappen zonder echo, door Frans Konincks, 13 januari 2021.
De dissertatie van Evert Jan Rieksen voor het behalen van de doctorstitel in de geschiedenis is een bijzonder lezenswaardig boek geworden. De roemrijke helden in de geschiedenis zijn keizers, maarschalken en generaals die veilig en ver achter de gevechtslinies hun positie hebben ingenomen. Militairen van een lagere rang of de ‘rang’ van Jan Soldaat, bleven anoniem, terwijl zij met gevaar voor eigen leven uitvoering moesten geven aan commando’s met vaak voor hen dodelijke afloop.
Evert Jan Rieksen is geïnspireerd door een verre voorvader van hem, Riekert Rieksen, en heeft over hem en zijn ‘maten’ van het oud Hollandsche regiment/ 33e regiment jagers geschreven in de periode 1806-1814. In de inleiding maakt hij meteen duidelijk waar het hem om te doen is: de anonieme soldaat die wordt opgevoerd in een prachtig gedicht van Thomas Hardy: Drummer Hodge die naamloos omkwam in de Boerenoorlog.
In zijn dissertatie beschrijft E.J. Rieksen de roerige periode (1806-1814) waarin de Lage Landen in 1810 bezet werden door de Franse Keizer Napoleon. In eerste instantie werden zij een koninkrijk onder Koning Lodewijk Napoleon die het goed voor had met de bevolking ervan, maar door zijn ambitieuze broer Napoleon werd afgezet om het Continentale Stelsel te handhaven en de Nederlanden inlijfde bij Frankrijk. De dienstplicht werd ingevoerd en daarbij de conscriptie van mannelijke wezen, arme maar gezonde mannen volgde op de inlijving. Velen deserteerden, wat de familie duur kwam te staan. Verreweg de meesten van hen eindigden hun leven door de dagelijkse uitputtende marsen van soms 50 km per dag. Napoleons veldtocht in Rusland veroorzaakte onnoemelijk veel leed bij de tegenstander, de Russen, en bij zijn eigen militairen. Zijn overwinning bleek van geen enkele waarde voor hem, integendeel. Na zijn Russisch avontuur bleek hij met zijn sterk uitgedunde leger lang niet meer opgewassen tegen de geallieerden, Russen, Engelsen.
Naast dodelijk vermoeiende marsen met kilo’s bagage, wapen, ransel en barre weersomstandigheden moesten de soldaten ook aan vestingen werken, nachtelijke patrouilles lopen, plunderen om aan eten te komen, en de burgerij knevelen voor de kost. De slechte logistiek veroorzaakte veelal honger, ziekte en dood.
Het knappe van dit wetenschappelijk werk is dat door de persoonlijke inbreng van dr. Rieksen het een aangrijpende dissertatie is geworden. Achter de decimering van het regiment schuilt onmenselijk leed dat voelbaar wordt door de inbreng van brieven en dagboeken van militairen zoals dat van adjudant Stephenson, een Ier in dienst van Napoleon en betrokken bij de 33ste légère.
Gelukkig, er valt ook wel wat te lachen, omdat er soms levende have moest worden meegenomen, koeien bijvoorbeeld die de mars traineerden door te grazen en de dagmars van 4 km wisten te halen en adjudant Stephenson die bij de controle van de burgerij op het aanwezige voedsel werd ontmaskerd, maar later één van de officieren bleek te zijn van het Napoleontische leger.